Tekvandoya nasıl başladığını, şampiyonluk yolundaki çabalarını, karşılaştığı zorlukları, hocasının kendisine verdiği emeğe değinen Rümeysa’nın açıklamaları şu şekilde:
“Annemin desteğiyle tekvandoya 10 yaşında başladım. Şampiyonluk yolunda zaman zaman başaracağıma olan inancımı yitirsem de hocamın destek ve telkinleriyle yeniden toparladım.”
“Şampiyon olmalıyım dedim”
Rümeysa tekvandoya hayatını şu sözlerle ifade etti: “2013’ten 2016’ya kadar tekvandoya devam ettim. Maddi yetersizlikler ve antrenörümün başka bir yere tayini çıkmasıyla bırakmak zorunda kaldım. 2 sene sonra Bayram arifesinde hocamla tesadüfen karşılaşmamız üzerine yanına gidip sohbet ettim. Sporu bıraktığımı duyunca gelecek vadeden biri olarak bırakamazsın sen idmana başla ben gerekeni yaparım diyerek bana destek oldu. Ailemle görüştü fakat benim içimde yeniden başlama isteği yoktu. Bizim eve gelip benimle konuşma yapması üzerine kararımı verdim ve şampiyon olmalıyım dedim.
“Hocamın Desteğiyle Başaracağıma İnandım”
2018’de tekrar antrenmanlara başladım ve hocamın önerisiyle wushu’da çalıştık. Her iki branşı da planlı programlı çalıştık. 2019’da Türkiye şampiyonalarında ilk maçta yenilmem moralimi bozmuştu. Olmayacak dediğim an beni yine hocam motive edip başaracağıma inandırdı. Hocamın öğrettikleriyle daha profesyonel düşünmeye başladım. 2020 yılında ise tekvandoya gençlerle 62 kiloda 5 maç yapıp madalya maçında yenildim. Yaptığımız çalışmalar ve fedakarlıklara rağmen yenilmem ağrıma gitmişti. Hatalardan ders alıp yeniden azimle çalışmaya başladık, 2 ay sonra yapılacak wushu Türkiye şampiyonasında şampiyon olmak için uğraştım. Ağır bir sakatlık geçirmeme rağmen Türkiye 3.’sü oldum, kendime inanmaya başladım.
“Balkan Şampiyonasına Covid-19 Salgınından Ötürü Gidemedim”
Covid-19 salgını dolayısıyla 2020’deki Balkan Şampiyonasına gidemedim. Spor faaliyetleri durduğu için 8 ay antrenman yapamadık. 2021’de salonların açılıp yeniden kapanması, lise son da olmam, üniversite sınavının yaklaşması ile stres içindeydim. Aynı zamanda edebiyat öğretmeni olan hocam bana destek oldu ve 4 ay boyunca her gün çift antrenman ve akşamda üniversite için hazırlanıyordum.
“Parmağımın Kırık Olmasına Rağmen Türkiye Şampiyonu Oldum”
Sakarya’da Türkiye Şampiyonası düzenlendiğinde gitmeden önceki son antrenmanda sağ el bas parmağımı kırıp ve idman yoğunluğundan dolayı grip olmuştum. Gidemeyecek miyim? diye düşündüm. Hastaneye gittiğimde parmağımın kırık olduğu anlaşıldı ve otele aldırdım. Maç günü geldiğinde oradaydık ve beklemeye başladım.
İlk gün elemeler vardı. İlk maçıma çıktığımda rahatlıkla maçı kazandım. İkinci maçı beklemeye başladım maça çıktığımda terleyip burnumu çekmem hakemin dikkatini çekmiş olacak ki ‘ Kizim Sen hastasın maça neden çıktın istesen bırakabilirsin’ dedi bense buraya şampiyon olmaya gelmiştim bırakamazdım ve devam ettim. Maçı kazanmıştım maçtan sonra parmağımda bir sızı hissettim parmağım şişmişti sanırım tekrar kırılmıştı. Kimseye söyleyemedim sadece hocamla paylaştım o da bana isterse maça çıkmayabilirsin sağlığın daha önemli dedi. Şampiyonluğu kafama koymuştum hocama o kadar emek verdik şampiyon olmalıyız dedim.
“Madalyayı aldığımdaki gurur Tarif Edilemez”
Zorda olsa hocamı ikna ettim ertesi gün yarı final maçına çıktım. Zorlu geçen maçın ardından yine galip gelmiştim şampiyonluk için tek final maçı kalmıştı. Final maçında sakatlık beni zorlasa da ilk raundu ben aldım. İkinci raundda parmağımın acısı maçı oynamamı engellemesiyle kaybettim. Son raundda hocamın taktiklerini dinledim ve son saniyedeki kritik bir vuruşla raundu kazandım ve artık şampiyondum. Hocama koştum sarıldım, beni alnımdan öptü ve tebrik etti. Madalyamı aldığımdaki o gurur tarif edilemez.
Turnuva bittiğinde hastaneye gittik parmağımı tekrar alçıya aldılar ve Erbaa’ya döndük. Her şey aslında yeni başlıyordu. Daha fazla çalışmalı ve Eylülde Bulgaristan’da yapılacak Avrupa şampiyonasında şampiyon olmalıydım.
Sonuç olarak çok zorlu yollardan geçip buralara geldim. Bu beni maddi destekleyen aileme özellikle bu günlere getiren hocam İbrahim Demir'e, Belediye başkanımıza, kaymakamlığa, ilçe spor müdürümüze ve 4,5 ay boyunca kahrımı çeken hocamın eşi ve çocuklarına teşekkür ederim” dedi.
